(gasmeettechniek)
Klassieke maar nog steeds toegepaste meettechniek om de concentratie van een (doel)gas te bepalen. De naam 'buisjesmeting' refereert aan het buisvormige glazen kokertje waarin zich een voor het doelgas geschikt reagens bevindt. Het meetbuisje (ook drägerbuisje genoemd) is ongeveer zo groot als een potlood en voorzien van een schaalverdeling waarop kan worden gezien hoe ver een chromatografische reactie is voortgeschreden. Dat is, samen met de hoeveelheid door het buisje pepompt gas, een maat voor de concentratie.
Gasmeetbuisjes zijn bedoeld voor eenmalig gebruik. Voor aanvang van de meting worden ze (aan beide einden) opengebroken. Er is een (hand)pomp nodig die een (in een bijbehorende tabel) vastgestelde hoeveeheid lucht door het buisje pompt, waarna op de schaalverdeling op het buisje de plek van de kleuromslag kan worden afgelezen. Hoe verder die is voortgeschreden, hoe hoger de concentratie.
Behalve voor technische gasanalyse worden ze toegepast bij omgevingsluchtonderzoek, milieumetingen en bij monitoring van (gecomprimeerde) ademlucht in airlinesystemen.
Gasmeetbuisjes zijn in veel gevallen de enige nauwkeurige manier om in het veld (zeer) lage concentraties van een doelgas selectief te meten. Ze worden ook toegepast om metingen met sensoren te verifiëren of nader te specificeren, vooral waar sensoren onvoldoende selectief zijn.
Gasmeetbuisjes zijn er voor honderden verschillende doelgassen. Hun selectiviteit en (on)gevoeligheid voor andere gassen en waterdamp kan worden verbeterd door het te meten gasmensel eerst door een filterbuisje ('voorbuisje') te leiden.
Buisjesmetingen zijn doorgaans handwerk, maar er bestaan inmiddels draagbare gasmeters die intern van (micro-)gasmeetbuisjes zijn voorzien.
Zie gasmeetkundige en containermeting