Krampachtig proberen we de gezelligheid in het columnistenhok te handhaven. We hebben een dynamische nieuwjaarsreceptie beleefd, waarbij we elkaar krachtig op de rug hebben geslagen, vooral toen Speetjens zich verslikte in een vrolijke smoothie waarin iemand bij wijze van witz een ondergebit had verstopt. In onze binnentuin onder het raam speelt de wind met engelenhaar en andere kerstrestanten die zich hebben opgehoopt tussen de pallets en het wat verslofte loungemeubilair. De sneeuw is verdwenen, maar toch verpozen we ons daar nu even niet met onze zakelijke partners. Dat ondergebit moet ook nog ergens slingeren. Het lijken de uiterwaarden wel, qua artistieke uitstalling van wrakhout.
Janneke houdt de moed erin, als altijd. Zij toont zich een voorbeeldig werkgever. Niet door ons columnisten vorstelijk te betalen, maar door creatief en opbeurend mee te denken zodra iemand van ons ergens door in een dipje raakt (ik) of als een onvermoeibare robot blijft briesen over alles wat naar politiek en binnen- en buitenlands veiligheidsbeleid riekt (Dr i.o. Speetjens). Ja Daan, het is een puinhoop in de wereld en de deskundologen tonen zich nog onbekwamer dan de bestuurders die zich door hen zouden moeten laten leiden, maar denk aan je hart. Over die deskundigen zo nog wat meer.
In onze kerstpakketten – in blauw/gele BIGshopper van DVK - vonden wij naast de infraroodbeenverwarmers (zie mijn vorige column) en de ruim met papegaaienvoer gedecoreerde Soestse stuifkaakjes ook een USB smoothie maker. De ‘Hier waak ik’ koelkastmagneten en signaalkleurige pennensets zijn op, en bovendien hebben we daar thuis voldoende voorraad van opgebouwd. Maar die USB smoothie maker (met spatie, want zo heeft de Chinese fabrikant het op de glossy verpakking gezet) is een aanwinst voor wie nog een oude framboos in zijn bureaulade vindt of moeite krijgt met het wegkauwen van zijn bammetjes Goudse. Na anderhalf uur opladen aan de laptop kun je zeker vijf minuten pure pureerpret beleven, niet beperkt door dogmatische opvattingen ten aanzien van de ingrediënten van de smoothie. Tijdens de nieuwjaarsreceptie zijn er talloze vernieuwende ideeën ontstaan en double blind beproefd. Dat ondergebit was een onfortuinlijke mishap en onze stagiare die de kattenbak leegde in mijn USB smoothie maker heeft zijn eindbeoordeling vervroegd in ontvangst mogen nemen.
De techniek staat voor niets. TNO heeft nu een lasercommunicatiesysteem ontwikkeld waarmee een satelliet data naar aarde kan versturen. Dat is hard nodig, want er dreigt een tekort aan te ontstaan. Aan boord moet zich een padvinder bevinden die met zijn laserpen in morse zijn dagboeknotities doorseint. Bij TNO in Delft zit de andere stagiaire tijdens heldere nachten in een sterrenkijker tussen het ruimtepuin door te gluren in de hoop iets zinnigs te kunnen ontcijferen. Hij schijnt tussen de bedrijven door ook buitenaardse communicatie te hebben onderschept, waaruit hij met behulp van AI nog een heel aardige foto van een Marsbewoner heeft kunnen afleiden. Dat is wéér een veelbelovende stagiaire en een onverwachte bijvangst van een toch al veelbelovend experiment. Gen-Z gaat de wedstrijd winnen, vooral als ze beloven de vertrouwenspersoon en elkaar niet meer te pesten.
Nu ik het onvermijdelijke onderwerp AI weer ben binnengefietst, moet ik daar ook mijn hart nog even over luchten. Tijdens de interne DVK nieuwjaarsreceptie hebben we elkaar ge-P(doom)’t. P(doom) (spreek uit pie-doehm) is de mate (probability) waarin je gelooft dat de mensheid ten onder gaat aan kunstmatige intelligentie. In procenten, dus een P(doom) van nul is niets-aan-de-hand en met P(doom) 100 kun je beter maar even gaan liggen met een strychnine-smoothie. Ik ben met 95% vast aan de paracetamol-smoothies gegaan. (Wodka-Martini, Haldol, Prozac en amytriptyline zullen effectiever zijn, maar die middelen staan nog niet in het DVK-gootsteenkastje). Speetjens zat op vijf, Janneke op drie procent, maar die hadden hun assessment pas vrij laat op de avond, al was het nog wel vóór het incident met het ondergebit.
Er zijn mensen die een enorm vertrouwen hebben in onze bekwaamheid om problemen ontstaan door techniek op te lossen met techniek. Daar hoor ik niet bij. Techniek is een oerkracht geworden die zich te pas en vooral te onpas aan onze beheersing onttrekt. Zeker sinds ik met mijn auto klem heb gezeten onder de automatische overheaddeur (ondanks rubberstrip met veiligheidscontact) en ben gehackt via de webapplicatie van mijn zonnestroominstallatie is mijn vertrouwen in de beheersbaarheid van techniek nihil. Daarover zal ik u nog een paper (iets serieuzere beschouwing) presenteren, want u heeft vast meer te doen dan zich verdiepen in mijn inzichten.
Intussen ben ik gewezen op frissere geesten die – naast de genoten antidepressiva – ons helpen licht te zien waar P(doom)sters duisternis ontwaren. Ik voelde me bijvoorbeeld getroost door Inga Strümke, een 34-jarige Noorse deeltjesfysica (ik weiger fysicus te zeggen) en AI-expert die meer heeft met mogelijkheden dan met bedreigingen, zoals blijkt uit een podcast met haar op Spotify. Haar boek ‘Maskiner som tenker’ (Kagge forlag 2023 ISBN 9788248932505) is er – zover ik weet – nog niet in het Engels, maar ik kan niet wachten.
O ja. Ik heb een heel speciaal mailadres gekregen (2024: we zijn per fax* en per mail bereikbaar), want Janneke is te veel tijd kwijt met het doorsturen van mailberichten. Op LinkedIn las ik een geweldig advies van een leidinggevende die nergens meer aan toekwam vanwege honderdvijftig mailtjes per dag. Hij stond zijn ondergeschikten alleen toe mailberichten te sturen waar hij met ‘ja’ of ‘nee’ op kon antwoorden. Dat bleek een feest voor iedereen. Hulde!
Op Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. geldt nog een wat losser regime.
Tot mails!
*in januari 2023 hebben we de fax al laten recyclen, Flip. Red. JR