(fysica)
De verhouding tussen de normaalkracht (die ontstaat doordat een object tegen een oppervlak wordt gedrukt, bijvoorbeeld door de zwaartekracht) en de kracht die nodig is om dat object te laten verschuiven.
Wordt uitgedrukt in de Griekse letter μ, maar heeft geen eenheid.
Een hoge wrijvingscoëfficiënt betekent dat verschuiven veel moeite kost. Een rubberen autoband op een droog en stroef oppervlak zal een wrijvingscoëfficiënt rond de 1 hebben, diezelfde band op ijs circa 0,1.
Voor de VK is het interessant te weten dat de statische wrijvingscoëfficiënt (bij stilstand t.o.v. elkaar) beduidend hoger is dan de dynamische (bij beweging), wat betekent dat een eenmaal aan het glijden gebracht object gemakkelijk doorglijdt. Deze eigenaardigheid is de oorzaak van ‘Stick slip’.