(fysica, trillingsleer)
Het meetrillen van een systeem op een extern toegevoerde trilling.
Resonantie treedt op bij een bepaalde Eigenfrequentie (soms op verschillende frequenties of gehele veelvouden daarvan). Het kan optreden in mechanische systemen, maar ook in elektrische en zelfs in optische systemen.
Voorbeelden van mechanische resonantie zijn het zwaaien van een schommel, die tot grote hoogte kan opzwiepen bij aanstoting in de juiste cadans, het stuiteren van een voertuig (of slechts onderdelen ervan) dat zich met een bepaalde kritische snelheid over ribbels of bulten beweegt of het in trilling komen van machines bij specifieke toerentallen. De resonantiefrequentie van een geveerd opgehangen massa is afhankelijk van de massa en de veerconstante. Stugge veren en kleine massa's betekenen hoge eigenfrequenties en grote massa's in combinatie met slappe veren zullen tot lage eigenfrequenties leiden.
Resonantie kan (in machinedelen) leiden tot extreme slijtage, breuk, opstuwing van geluid, het bezwijken van bruggen (commando 'uit de pas' als een groep marcherende soldaten een brug oversteekt) en tribunes waarop menigten in de maat van bijvoorbeeld muziek hossen. Ook vaartuigen kunnen bij bepaalde afmetingen, ladingsverdeling en rompvormen hinderlijk tot gevaarlijk rollen of stampen bij deining; ook daar wordt resonantie gevreesd en zo mogelijk vermeden.
Resonantie kan nuttig worden toegepast (uurwerken, radio-ontvangers, stemmen muziekinstrumenten) maar is vaak een riskant parasitair verschijnsel. Het kan worden bestreden door demping (hydraulische dempers in veersystemen) maar ook door ervoor te zorgen dat de resonantiefrequentie zodanig is gekozen dat die nooit door externe bronnen kan worden aangeboden.