Daarnaast ook heel geschikt voor het nuttigen van een simpele doch voedzame lunch. ‘De lunch was prima geregeld, erg lekker, en de broodjes/wrap tenminste niet onzinnig groot of veel te moeilijk te eten!’
Zoals gebruikelijk bij dit soort bijeenkomsten – en misschien zelfs nog meer na de afgelopen periode van afstand – vonden de deelnemers het fijn elkaar weer te zien en spreken.‘Leuk weer eens wat vakbroeders en -zusters te spreken’
Na een korte toelichting kon het programma starten. De toelichting zorgde hier en daar wel voor wat onwennigheid: de deelnemers moesten namelijk zelf aan het werk. Geen informatieconsumptie, maar kennis uitwisselen in verschillende, op onderwerp ingedeelde, groepen aan een kennistafel. Er waren pennen, stiften en papier om briljante ideeën of toelichtingen te noteren en formulieren voor de ICT-verslaglegging.Per tafel nam een expert plaats om het gesprek in goede banen te (bege)leiden: zoals Jurriaan Cals, Harry Rienmeijer, Paul van Embden, Tamara Onos, Orly Polak, Jos Villevoye, Pieter de Boer, Coert de Jongste en Christian van de Vreede.
‘Prima initiatief’
De onderwerpen van de kennistafels waren, aan de hand van de voorkeuren die de deelnemers bij hun aanmelding hadden doorgegeven, als volgt: Certificatie, Persoonlijke Beschermingsmiddelen, RI&E en verschillende tafels waar Cultuur & Gedrag het thema was. Dit laatste – soms toch wat abstracte – thema was door velen aangevinkt en werd in het programma op uiteenlopende manieren belicht, via spel of ervaringen opgedaan in andere vakgebieden, om het zo concreet en praktisch mogelijk te bespreken.’Mooie variatie in onderwerpen’
Ook was er een open tafel waar je je eigen (al dan niet ICT-) onderwerp in kon brengen. Daar werd bijvoorbeeld ingegaan op vergunningen.Soms zaten de discussies elkaar qua geluid een beetje in de weg. De RI&E-tafel loste dat op door naar buiten te vertrekken. De discussies waren geanimeerd en werden aan sommige tafels in de wandelgangen zelfs ‘fanatiek’ genoemd. Toen de oorspronkelijke planning (2 uur per ronde) te ruim bleek werd die aangepast. Door de rondes ter plekke in te korten kon je zelfs aan vier verschillende gesprekken deelnemen.
‘De rondes mogen korter’
‘Changez!’
Nadat iedereen was uitgepraat was het hoog tijd voor een borrel met hapjes. En zodra alle genomineerden voor de DVK Schrijfprijs gearriveerd waren, startte de feestelijke uitreiking. Ingeborg Goutbeek, voorzitter van de jury, nam het woord: ‘We waren erg blij dat er voor deze eerste editie van verschillende opleidingen inzendingen waren ontvangen. Dat is namelijk precies de bedoeling van onze DVK Schrijfprijs. Niet alleen scripties maar alle veiligheidskundige schrijfsels.’
‘Prijsuitreiking ook leuk’
De genomineerden – Amira El Aboussi, Moad Ahouch en Niels van Kaam – zijn jong en startend in dit vak. Ingeborg drukte ze nog eens op het hart vooral niet te terughoudend te zijn met hun inhoudelijke adviezen. Zij hebben er immers voor doorgeleerd en dat is één van essenties van hun rol als veiligheidskundige.De prijs ging uiteindelijk naar Niels van Kaam voor zijn HVK-eindwerk ‘Beïnvloeden van veiligheidsgedrag m.b.v. de inzet van Virtual Reality’. De jury noemde het ‘innovatief en relevant’ en roemde zijn eigen onderzoek.
Lees het volledige juryrapport.
Niels kreeg o.a. een bokaal, een tegoedbon voor PBM’s van VeiligGoed en het recent verschenen boek De risicoprofessional van Walter Zwaard. Daarnaast werd aan hem – en natuurlijk ook aan Amira en Moad – een DVK-prijzenpakket uitgereikt.
De (samenvattingen van de) schrijfsels zijn in de boekenhoek te lezen.
‘Borrelhapjes echt goed verzorgd’
Tijdens de afsluitende borrel was er ruim voldoende tijd om kennis te maken met de genomineerden en na te praten over de dag onder het genot van een hapje en een drankje.
Deze eerste editie van de Dag van De Veiligheidskundige smaakt wat ons betreft naar meer. Volgend jaar weer dus, en wel op 16 juni 2023.
Ook de uitreiking van de DVK Schrijfprijs 2022 vindt dan trouwens weer plaats (inzenden kan al 😊).