Column Flip: Heermoesthee voor een krokant huisdier

Juist toen ik me probeerde voor te stellen hoe voetbalsupporters hun explosieven, noodfakkels, spiritualia, spandoeken en wapens in hun (of andermans) intieme lichaamsholten inbrachten om ze op de tribune of in de sanitaire ruimten van het stadion te recupereren belde Marije, de voorzitster van de OR van Scheurwater en Gortworst. Ik herkende het nummer en besloot de telefoon even te laten overgaan terwijl ik mijn overpeinzingen voortzette. Trrrrrrring!Vooral het drooghouden van het kruit lijkt me nog een hele toer, al beval burgemeester Aboutaleb het condoom aan tijdens een diepte-interview met een verslaggever van de NOS. Vermoedelijk zijn de heimelijke transportprocedures al jaren onder controle, want het knalt, rookt en brandt tijdens de voetbalwedstrijden allemaal prima en er zijn nog geen supporters voortijdig ontploft.

Trrrrrrring!Dat de smokkelpraktijken zo succesvol zijn is ongetwijfeld te danken aan intersectorale kennisdeling tussen plakkers, slikkers en duwers die zich succesvol door douanecontroles werken en gedetineerden die tijdens hun verlof steevast een paar pondjes aankomen en desondanks visitatie weten te ontwijken of te trotseren. Best practices worden gretig gedeeld en kennisuitwisseling wordt in de hand gewerkt door overlap tussen de groepen belanghebbenden en door de media. Trrrrrrring!Ik heb ze nog niet gezien, maar er circuleren zeker lifehackfilmpjes met stijlelementen die aan snuff movies doen denken, als een soort cross-over tussen de PBM-instructievideo en pijnlijke porno (met als verschil dat laatstgenoemde soort meer publiek trekt).

Marije beschikt dankzij jarenlange blootstelling aan heilzame heermoesthee over voldoende geduld. Na vijftien keer overgaan had ze nog niet opgehangen (of ze was in slaap gesukkeld). Enfin. Ze belde me gelukkig niet om mij te vragen hun nieuwe veiligheidsconifeer, Vulgus van Gulpen, te vervangen. Dat ga ik namelijk niet doen. Het spoort ten eerste niet met mijn pensioensaspiraties en ten tweede spoor ík niet met het nieuwe afgeslankte veiligheidsbeleid van Scheurwater.

Dat beleid is mijn opvolger Vulgus van Gulpen wél op het lijf geschreven (ik heb het betrekkelijke genoegen hem te kennen vanuit een graag te vergeten verleden). Het komt erop neer dat de investeringen in veiligheid zijn teruggebracht tot het absolute minimum en dat Vulgus van Gulpen op papier nog enkele ceremoniële en decoratieve taken heeft als veiligheidsconifeer, preventiemedewerker, vertrouwenspersoon en certificeringscoördinator, alles uit te voeren zonder overuren te schrijven. Van Gulpen schijnt twee treden hoger te zijn ingeschaald dan ik ooit was, zodat urenbriefjes invullen niet meer hoeft.

Van Gulpen is de verpersoonlijking van de nieuwe economie, waarin vooral grif wordt betaald om iets níet te doen, om ergens mee op te houden of om het nog even op de lange baan te schuiven. De toegevoegde waarde bestaat uit uitstel van de apocalyps. Het fijne aan Van Gulpen is dat alles pas instort als hij vertrekt, dus is het zaak hem binnen te houden, opdat zijn zandkastelen overeind blijven.

Trrrrrrring!Zijn vorstelijke honorarium heeft ongetwijfeld te maken met zijn onderhandelingsvaardigheden, opgedaan bij de kickboksvereniging. Naar ik eerder vernam heeft hij zijn VCA-persoonscertificaat al in moeten leveren vanwege de vage herkomst; u kent ongetwijfeld het verhaal. Zijn betrokkenheid en/of slachtofferschap verbaast me niets, want Van Gulpen handelde in ons dorp ook in APK-keuringscertificaten mét centrale RDW-registratie, nadat de kentekenplaatstickers al weinig fraudebestendig waren gebleken. Voor twee snippen per gekentekend wrak kon je via Van Gulpen weer een jaar vooruit met je kale banden en scheeftrekkende remmen. Het voertuig behoefde niet te worden getoond; een iDeal-betaling met vermelding van het kenteken volstond. Ik kan tegenwoordig de zon heel goed in andermans water zien schijnen, dus wens ik Vulgus veel succes bij zijn verdere carrière.

Voor ik me alsnog laat verleiden tot het innemen van een standpunt ten aanzien van de veiligheidsinspanningen van de firma Scheurwater en de taakopvatting van Van Gulpen ga ik eerst even nadenken, een activiteit de laatste tijd erg uit de mode raakt, ten gunste van het terstond formuleren van een mening. Het nadenken komt na het denken, en omdat oponthoud ongewenst is in onze samenleving, word je als nadenker links en rechts gepasseerd. Trrrrrrring!Het vergt sloten heermoesthee om daarmee om te gaan. Behalve dan bij de formatie, want die kan kennelijk niet zorgvuldig genoeg mislukken. Het stelt me zeer gerust dat iedereen nog steeds doet alsof zijn of haar handelen een zinvolle en weloverwogen bijdrage is aan het bereiken van een helder doel. Qua koers en intenties is er geen vuiltje aan de lucht, zo luidt de impliciete boodschap.

De definitie van zinvol is uiterst betrekkelijk. En dat is tot zover het meest verhelderende inzicht dat uit mijn nadenken is voortgekomen. Mijn andere inzichten formuleer ik graag na de zondvloed om te benadrukken dat ik het onheil van verre zag aankomen maar de vooruitgang niet in de weg wilde staan met bezwaren en bedenkingen (jammer als je veiligheidsconifeer bent, want dan is in de weg staan juist een van de functievereisten). Maar Marije hangt al een tijdje aan mijn oor terwijl ik mezelf kwijtraak in mijn speurtocht naar de waarheid en het licht. Excuses.

Mrauw?Marije. Ze belde om te vertellen dat ze per ongeluk op haar kat is gaan zitten. Met fataal gevolg voor de kat. Vooral kleinbehuisde obese bankzitters (BMI boven 30) die niet rustig door hun knieën gaan maar gewoon hun onderstel in laten klappen lopen grote kans een huisdier te pletten, zo bewijzen de cijfers. Een snelle risicoweging leert:
  • Waarschijnlijkheid (groot, ca. 10; de helft van de huishoudens heeft een huisdier, huisdier en mens verkiezen vaak dezelfde zitplek, met uitzondering van de goudvis);
  • Blootstelling (net zo groot, ook 10; de mens ploft vele malen per dag op de bank, terwijl het huisdier daar graag de hele dag ligt);
  • Effect (zeer ernstig, dodelijk, ongeveer 15).
Maakt vermenigvuldigd een R van 1500. Zelfs met een forse correctiefactor voor de aard van het slachtoffer – waarmee ik me op zeer glad ijs begeef, want bij het wegen van kat, paard of bedwants struikelt men snel over weinig flexibele overtuigingen – blijft het een extreem en ontoelaatbaar risico.

Terug naar de actuele casus. Het huisdier in kwestie blaast de laatste adem niet bepaald vredig uit. Ik hoef geen moeite te doen mij te verplaatsen in wijlen de kat van Marije, want ze is tijdens een van de vele OR-vergaderingen ooit eens bij mij op schoot geploft, nota bene in haar biodanza-legging en op blote voeten, want ze kwam net van een ‘vivencia’ (zo heet de expressieve danssessie waarbij de danser geacht wordt zichzelf te hervinden). Fine & Wiruth leent zich minder voor de kwantificering van achterliggende oorzaken en in de in tijd en plaats van het incident gescheiden omstandigheden, maar onder veiligheidsconiferen gelden biodanza en zoeken naar jezelf als sterk risicobevorderend, net als mobiele telefoons, elektrische fietsen en bejaarden, vooral bij cumulatieve blootstelling.

Op een huisdier gaan zitten is niet alleen vervelend voor het betreffende huisdier, al was Marijes kat al op leeftijd en tamelijk krokant. Marije kampt met schade aan haar legging (of haar soepjurk; ik was er niet bij) vanwege seniorenbrokjes in vissaus en een emotionele breakdown van heb-ik-jou-daar waar ze pas overheen zal zijn na verwerving van een nieuw huisdier.Nu mag ik! In mijn empathische rol vond ik het passend haar meteen een schildpad te adviseren, die immers vanwege zijn robuuste constructie vrij goed bestand is tegen versmoring. Als hij tenminste snel genoeg is met het intrekken van zijn kwetsbare delen. Een ontruimingstijd van vijftien minuten is in onze wereld praktisch onhaalbaar. Voor de schildpad die aan verplettering door Marijes vermoeide achterhand wil ontkomen is hooguit een halve seconde beschikbaar. Dat is voor de schildpad (een natuurtalent in contemplatie en nadenken, niet in snelle reflexen) een weinig bemoedigend gegeven, maar ik denk dat hij minder kwetsbaar is dan een kat die al op de wachtlijst staat voor een spuitje.

Aan de telefoon bleef Marije ontroostbaar. Omdat de schildpadsuggestie niet helemaal zo uitwerkte als ik zou willen, stuurde ik in therapeutische verwarring aan op een ezel of een goudvis: beesten die zich ook niet eenvoudig laten pletten, eventueel in combinatie met een dieet, ter verlaging van de trefkans en de impact. Ter voorkoming van nieuwe teleurstellingen zal Marije een troostdier moeten vinden dat óf de tijdsbeleving en het reactievermogen heeft van de strontvlieg óf het pantser van een gordeldier. Of gewoon een echtgenoot, maar er zijn dingen die ik zelfs in vertrouwenspaniek niet durf te zeggen. En het helpt ook niet om een incident een crisis te noemen. Slap aftrekselIk heb haar een kopje heermoesthee aangeraden; een vrij slappe therapeutische interventie die alleen baat heeft omdat het zorgde voor het einde aan een pijnlijk zwijgen. Morgen bel ik nog even om mijn excuses aan te bieden. Daar ben ik inmiddels erg bedreven in.
Home
Cookies zijn essentieel voor een goede werking van deveiligheidskundige.nl. Door op oké te klikken geeft u toestemming voor het gebruik van cookies op deze website.