We gaan de jagers nog héél hard nodig hebben als straks de grazige weilanden van de PAS-melders zijn vol geplant met vijf meter hoog mammoetgras (waarmee we huizen gaan isoleren en elektrische Trabants gaan kleien). Tussen dat mammoetgras zullen reuzenpanda’s rondglibberen over dikke lagen rugstreeppadden, draaigatjes en platwormen, die een heel nieuw mensvijandig ecosysteem hebben afgesproken. De jager met zijn schietgeweer zal onze laatste hoop zijn om de mammoetgrasoogst veilig te stellen, want wachten op de zondvloed duurt ons te lang.**Ik schat zelf dat het nog zeker een jaar of drie duurt voordat horden Aziatische woelkevers de Afsluitdijk hebben doorboord, maar dat risico behandel ik zodra het actueel wordt. We hebben naar verwachting tegen die tijd een daadkrachtig programkabinet met heldere prioriteiten, dus niets te vrezen.
Daar komt bij dat ik via mijn oproep tot donatie van jachtgeweren aan Defensie de dienst Domeinen Roerende Zaken (DRZ) ongevraagd heb opgezadeld met containers vol onbruikbare, illegale en onveilige gereedschappen en onderdelen daarvan die de jager aanwendt bij zijn heilzame missie. Die jager blijkt zich te bedienen van de meest verontrustende ongekeurde arbeidsmiddelen: van donderbussen en snaphanen voor de klassieke hazenjacht tot granaatwerpers voor het vrijmaken van het schootsveld en fosforbommen voor de muskusrattenbestrijding. Op zich is dat prima handel, maar het Ministerie van Financiën (waaronder DRZ valt) is niet van de prima handel maar meer van de kapitaalsvernietiging. Hoe dan ook waren ze niet blij met mijn spontane actie. De woordvoerder van DRZ heeft mij uitgelegd waarom:
Net als bij inbeslagneming van goederen moet al die prima handel worden bewaard, vernietigd, teruggegeven of verkocht. De keuze tussen die vier opties is niet aan DRZ: daarover buigt zich een Officier van Justitie, een functionaris die al enige jaren achterloopt op zijn planning. In afwachting van een besluit kan Domeinen niet anders dan de prima handel veilig opslaan. Dat is in het geval van raketwerpers en tonnetjes zwartkruit dus niet in Zijne Majesteits magazijnen tussen Stints, Babboes, niet-CE-gemarkeerd kinderspeelgoed, omgekatte Lamborghini’s en valse eierballen maar op een veilig buitenterrein, in dit geval (na de inklaring, scanning, labeling, categorisatie en risicoclassificatie) van Defensie.
Dat is de volgende gedupeerde van mijn domme actie. Defensie kampt met schrijnend ruimtegebrek, zelfs nu alle overtollige én bruikbare materialen zijn afgevoerd naar Oekraïne, met uitzondering van het door Speetjes’ ingebrachte campingtafeltje, dat nu dus weer onder het raam van het columnistenhok in de regen ligt. De door Flip de Reede geïnitieerde vloedgolf aan onduidelijke wapenen, potentieel detonerende en deflagrerende ammunitie, zakken en kisten klassiek kruit en ander prehistorisch knalwerk komt bepaald niet als geroepen, eerder als kiespijn.
Tot zover DRZ en defensie. Mijn gesprek met de woordvoerder was langer, maar ik laat graag het laatste gedeelte buiten beschouwing omdat dat zou kunnen leiden tot nieuwe klachten. Voor vacatures bij DRZ, zie: https://www.domeinenrz.nl/werken-bij-drz
Sinds mijn vorige column ben ik ook gecanceld door de jagersvereniging, de paralympische schietsportafdeling van Team.nl en de Katholieke Schutterij St. Ignatius. De schiettentzuil van de Bond van kermisexploitanten en het Kenniscentrum ballistiek van Erfschutter.nl hebben gemeld zich niet te herkennen in mijn schets van de werkelijkheid. Welnu; ik herken me niet in de organisaties, niet in hun statutaire bestaansrecht en niet in hun verontwaardiging, maar bied ze bij deze mijn nederige excuses aan.
Schutterij St. Ignatius was zelfs zo vriendelijk mij te bellen. Ik onthoud u de samenvatting niet, want het gesprek had veel raakvlakken met de veiligheidskunde en het onderhoud had een prettige afloop. Secretaris Piefjes van de Schutterij, een wat hardhorende oude van dagen, wees mij erop dat er binnen hun organisatie louter nog folkloristisch wordt geschoten met de kromme Fluitappel (een soort windgedreven kermisbuks). Op Chinese kleiduiven, die met milieucertificaat worden ingekocht. (Temu.nl.) Tijdens het patroonsfeest en het carnaval wordt uit veiligheidsoverwegingen zelfs uitsluitend gewerkt met ongeladen kromme Fluitappels, hoogstpersoonlijk steekproefsgewijs gecontroleerd door Piefjes, een handelwijze die mij aan Russisch roulette doet denken. De beste schutters zien volgens Piefjes kans om zó zuiver te richten dat de doelkeiduif uiteenspat door de luchtstoot. Ik denk dat het net zo goed een kogel kan zijn die aan de steekproefcontrole is ontsnapt, hoewel het ook mogelijk is dat de kwaliteit van de kleiduif en de lengte van de wedstrijdbaan causale factoren zijn.
Net als tot voor kort bij de oefeningen van ons leger roept de schutter pief, paf of poef. Piefjes, binnen de schutterij verantwoordelijk voor het kantinerooster, de kostuums en de veiligheidszaken (!) reageert niet meer op aanroep met de verkorte vorm van zijn naam. Ook thuis is hij onbereikbaar geworden. Ooit, zo vertelde hij in wat toch al een fijn gesprek dreigde te worden, had hij gepoogd iets te doen aan het gepiefpafpoef. Tijdens de algemene ledenvergadering bracht hij schriftelijk een motie in om de onomatopee (klanknabootsing) ’pief’ te schrappen of te vervangen door ‘puf’ of ‘pof’. Die haalde het niet, ook al bootsten ‘puf’ en ‘pof’ de klank van de kromme Fluitappel aanmerkelijk beter na dan ‘pief’.
Voorzitter Doffeklap vond dat het probleem was opgelost als Piefjes gewoon zijn naam in Pufjes zou veranderen. Hij dreigde er zelfs mee Piefjes’ motie alleen te steunen als alle samenstellingen ermee (dus ook Piefjes’ naam) als ongewenste taalkundige elementen uit alle schutterijregelementen en -documenten zouden worden geschrapt. Doffeklap had bij zijn voorbereidingen zelfs een perkamenten incunabel uit het oprichtingsjaar 1475 geraadpleegd, waarin hij het woord ‘pief’ had teruggevonden, al was dat in de betekenis van ‘manspersoon’. Dat daar later – buiten verantwoordelijkheid van de schutterij – tevens de betekenis ‘mannelijk lid’ aan kwam te kleven maakte het alleen maar passender dat Piefjes de eigen naam zou aanpassen. Piefjes droop af door zijdeur, krabde zich aan de pief en richtte zich weer op het kantinerooster.
Wat ik van mijn verbroederende gesprekken opstak was dat mensen bijna altijd bereid zijn om uitleg te geven bij hun beweegredenen, vooral na wat non-verbale aanmoediging en empathie. Ook Piefjes bleek genoeg te hebben aan af en toe een licht hummend geluid of een kleine stembuiging aan het einde van een zin om volkomen leeg te lopen. Dat is koren op de molen van een veiligheidsconifeer, die immers liever leutert dan werkt. Het instituut veiligheidscoördinator, VGM-manager of preventiefunctionaris is – lang na de schutterijen – in het leven geroepen vanuit een diffuus nutsgevoel: bij al te veel letsel heeft niemand baat (behalve misschien de werknemers in de zorgsector en de uitvaartondernemer, die hun eigen nutsbeginselen huldigen). Dat het tot zoveel geouwehoer zou leiden was te voorzien, maar dat heeft beleidsmakers nog nooit in de weg gestaan bij het hervormen van wat ooit al prima geregeld was of juist prima functioneerde doordat het niet geregeld was.Maar ik dwaal alweer af. Geen oor is zo gewillig en vruchtbaar als dat van mij, vooral als ik opdracht heb herstelwerk te verrichten binnen ons brede netwerk van veiligheidskundigen. Ik reken Piefjes daar ook maar even toe, al zitten er wat gaten in zijn certificaat. In elk geval zijn we nader tot elkaar gekomen en zijn er vele misverstanden aangaande mijn vermeende afkeer van de jacht weggenomen.
Ik maakte in ons verbroederend keuvelgesprek nog wel een kardinale fout door het woord airsoft te noemen, omdat de combat ammo in die sport ook schertsmunitie is, gemaakt van rubber, paardenmest of andere milieuvriendelijke shit. In het bos breekt de tot airsoftkogel geperste paardenhoender pijlsnel af tot onschuldige stikstofverbindingen, dus alles is compleet verantwoord. Maar airsoft en paintball bleken excessen binnen het schietgebeuren in de ogen der Schutterij. Piefjes had geen goed woord over voor studentenclubs, ondernemingsraden en afdelingen personeelszaken zich met helmen en tyvek-overalls de natuur in spoeden om zich te verliezen in competitiedrift.
Néé; dan de schutterij, wier leden zich correct kleedden, zich nimmer verloren in gebral en te velde slechts dronken uit aardewerken kroezen. Piefjes’ kroes was bij het laatste patroonsfeest helaas verloren gegaan toen de vrij corpulente vrouw van Doffeklap erop ging zitten. Het ergste vond Piefjes dat ze niet eens had gemerkt dat zijn met erwtensoep gevulde kroes ergens aan de achterzijde van haar tuniek zomaar was verdwenen. Op dezelfde manier was er bij een bestuursvergadering al eens een Beagle verdwenen en het verhaal gaat dat de penningmeester van de schutterij hem nog steeds zoekt.Maar ik zal u mijn verdiepende beschouwingen en gespreksverslagen besparen in de hoop dat u naar tevredenheid hebt kunnen vaststellen dat ik mijn leven heb gebeterd en afdoende heb bewezen dat ik ertoe in staat ben mijn mening over het jachtwezen, het schieten, ons leger, de overheid en alle vertegenwoordigers van genoemde fenomenen bij te stellen. Plooibaarheid valt toe te juichen. Vooral bij uw tegenstander.