Irene van Eijk - Wolven krijgen geen burn-out

Je kunt het een novelle noemen over een teamleider bij een flink bedrijf. Of een gids over het sociale gedrag van wolven. Auteur Irene van Eijk, hoger veiligheidskundige en deskundige op het gebied van diergedrag, heeft haar kennis van (veiligheids)management én wolven bijeengebracht in een keurig verzorgd, ouderwets gebonden boek van ruim tweehonderd bladzijden. Haar doel: het delen van haar inzicht in de manier waarop wij (veiligheidskundigen, managers, HR-functionarissen, maar ook werkenden-in-het-algemeen) omgaan en zouden moeten omgaan met onze collega’s, onze ‘ondergeschikten’ en met ons werk. Dat is Irene goed gelukt.

In haar boek verwoordt Irene nauwkeurig, in heldere, eenvoudige zinnen waar de schoen wringt op menige werkvloer. Dat doet ze op een speelse manier en met duidelijke aanleg voor taal. Het leest dan ook niet als een gestructureerd studieboek maar als een roman. O.K., geen thriller die je niet meer kunt wegleggen tot de ontknoping, maar wel een fijn, goedgeschreven verhaal over alles wat er op de werkvloer leeft, wat het werk of het welzijn frustreert of juist aanzet tot teamgeest en gezamenlijke prestaties. Daarvoor zijn flink wat personages aangevoerd, wat ongetwijfeld noodzakelijk was om de veelheid aan mechanismen en interacties uit de praktijk te beschrijven. Wat het bedrijf van Johan Reimers precies doet blijft intussen wat vaag, maar daar gaat het niet om. De drijfveren en sociale mechanismen worden als een soort feuilleton-casussen besproken en ze worden daardoor helderder en zeker verteerbaarder dan in een klassiek leerboek.

De wolf op het omslag (een foto gemaakt door de auteur) kijkt om naar een eigen uitwerpsel, met daarin de vlaggetjes ‘rust’, ‘ruimte’ en ‘regelmaat’. De ‘reinheid’ bleef blijkbaar in een wolvendrol niet overeind en kan – zeker in coronatijden – goeddeels worden vervangen door ruimte. Voordat De Veiligheidskundige het boek opensloeg was er de twijfel: hoe kun je de wolf zó met de haren bij het arbothema slepen? Hoe zweverig gaat het worden? Antwoord na lezing: helemaal niet zweverig. Er is niks met de haren bijgesleept. Irene stapt ook niet in de typische valkuil van de dierenliefhebber, namelijk het toekennen van iets teveel menselijk bewustzijn en verstand aan een dier, terwijl vooral het instinct regeert. Ze doet wel goed uit de doeken welk gedrag welk doel dient en ontdekt werkelijk opvallende parallellen tussen sociaal gedrag van wolven en dat van mensen bij het gezamenlijk uitvoeren van hun werk.

Aanrader? Jawel. Het zou het zelfs als rustgevend luisterboek goed doen. De alternerende structuur wisselt af tussen aardige weetjes over wolvengedrag, het vervolgverhaal van Johan met alle ‘werkproblemen’ om zich heen en de op kunstige wijze verwerkte kadertjes over onderzoeksresultaten en theorieën uit verschillende disciplines. Elke tip waar de wolf de hand in heeft, is voorzien van een bullit in de vorm van een wolvenpootje. Zo zijn opmaak, uitvoering én inhoud een feest. Ons exemplaar was voorzien van twee boekenleggers met wolvenportret. Best handig voor de multi-tasker. Als de bladwijzers bedoeld zijn om de plek van nog eens te herlezen passages te markeren, dan zijn het er te weinig.
Dankjewel, Irene!

Zie ook https://wolvenkrijgengeenburn-out.nl
Home
Cookies zijn essentieel voor een goede werking van deveiligheidskundige.nl. Door op oké te klikken geeft u toestemming voor het gebruik van cookies op deze website.