Kunststof die vervormbaar is bij verwarming, zoals PVC of polyetheen.
Thermoplasten verliezen hun stevigheid, vervloeien en zakken uit als ze heet worden. Een PVC-hemelwaterafvoer kan door stralingswarmte (geconcentreerd zonlicht, een föhn of barbecue) vervormen en verliest daarbij een deel van zijn oorspronkelijke sterkte. De lineaire macromoleculen van een polymeer gaan zich bij verwarming gedragen als vers gekookte spaghetti.
Aardig is dat thermoplasten een soort ‘geheugen’ hebben, waardoor ze bij hernieuwde verwarming de neiging hebben hun oorspronkelijke vorm weer aan te nemen. Door herhaald verwarmen (‘smelten’) degradeert een thermoplast doordat de macromoleculen in kortere stukken breken, wat er de oorzaak van is dat recycling doorgaans een ‘tweederangsproduct’ oplevert (downcycling). Een prima dakgoot wordt daardoor wel een aardig bermpaaltje, maar geen goed persoonlijk beschermingsmiddel. Dat vereist ‘maagdelijk materiaal’.
Zie ook thermoharder.