Eenvoudig elektrisch meetapparaatje, potentiaalindicator voor ‘huishoudelijk gebruik’.
De zgn. ‘éénpolige’ spanningzoeker (strikt genomen is de naam incorrect) is meestal uitgevoerd als een degelijk geïsoleerde fittingschroevendraaier met een klein ingebouwd neonlanpje. Als het bled van de schroevendraaier in contact wordt gebracht met een spanningvoerende geleider waarop een (wissel) spanning van minstens ongeveer 100 volt staat, terwijl het metalen gedeelte aan de andere kant door een persoon wordt aangeraakt, zal het lampje oplichten.
Een in de spanningzoeker ingebouwde serieweerstand beperkt de stroomsterkte tot enkele milli-ampères, hetgeen ongevaarlijk is voor de persoon. Toch wordt de veiligheid van de klassieke spanningzoeker betwist: de persoon maakt tijdens de meting deel uit van het stroomcircuit en als de serieweerstand is overbrugd door vuil, vocht of zou zijn verwijderd, is elektrocutie theoretisch mogelijk.
Ook als de spanning op de geleider (veel) hoger zou zijn dan de verwachte, maximale 250 volt neemt het risico toe.
Verder is bij fel licht de ‘afleesbaarheid’ twijfelachtig.
Zie ook contactloze spanningzoeker.
Voor de ‘tweepolige spanningzoeker’ zie Duspol.