(PBM, adembescherming)
Verhoudingsgetal dat de concentratie van een schadelijke stof in een ademluchtmasker aangeeft ten opzichte van die in de omgevingslucht.
Hoe hoger het getal, hoe beter de adembescherming functioneert en hoe hoger de concentratie in de omgeving mag zijn zonder dat de drager lucht inademt waarvan de verontreiniging boven de grenswaarde uitkomt.
Onderscheiden worden de Nominale ProtectieFactor (NPF), de Toegekende ProtectieFactor (TPF) en de Werkplekprotectiefactor. De laatste is het meest reëel en wordt uitsluitend bepaald door een praktische meting; de zgn. ‘fittest’, waarmee de lekkage door gebrekkige aansluiting op het gelaat kan worden bepaald.