(grondverzet)
Hydraulische GraafMachine
In het spraakgebruik dikwijls (formeel foutief) aangeduid als kraan. De HGM is een werktuig bestaande uit een verrijdbare onderwagen, uitgevoerd met wielen ('bandenkraan') of met stalen of rubberen rupsbanden waarop een zwenkbare bovenbouw is geplaatst. Aan de voorzijde is een beweegbare giek gekoppeld. Aan het einde van de giek bevindt zich de graafarm of lepelsteel met een graafbak of een ander (verwisselbaar) uitrustingsstuk.
HGM's worden naar hun formaat/capaciteit onderscheiden in minigravers (tot 3 ton), midigravers (tot ongeveer 8 ton) en 'volwassen' machines. Exemplaren tot ongeveer 30 ton zijn nog gangbaar voor grondverzet in de weg- en waterbouw, terwijl in de mijnbouw (dagbouw) machines van 100 ton en meer geen uitzondering zijn. Die laatste machines zijn vaak niet voorzien van een dieselmotor, maar van elektro-hydraulische aandrijving, waarbij de energie via zware kabels naar de machine wordt geleid.
Sinds enkele jaren worden ook kleinere graafmachines steeds vaker elektrisch aangedreven. Dit voorkomt uitstoot van (gezondheidsschadelijke) DME, wat op omsloten bouwplaatsen hinderlijk of onaanvaardbaar kan zijn. De elektrische energie wordt vaker betrokken van het net of een aggregaat dan van accu's, omdat die onvoldoende capaciteit hebben voor een normale 'draaidag' en bovendien vrij kostbaar zijn.