Narcoticum (Eng.)
(gezondheidskunde)
Medicijn/medicament of substantie dat/die, indien ingenomen of op een andere manier in het lichaam gebracht, een effect heeft op de geest. Psychoactieve stof, gewonnen uit planten of in laboratoria vervaardigd. Zie ook designerdrugs en NPS.
De Engelse term omvat in het brontaalgebied de middelen met een geneeskundig doel (medicijnen), die doorgaans op voorschrift van medici worden ingenomen, terwijl het de populaire, meer algemeen gebruikte Nederlandse leenwoord zich beperkt tot de doorgaans door de Opiumwet verboden (of nog te verbieden) genotsmiddelen die speciaal vanwege hun psychoactieve werking worden gebruikt. Voorbeelden van drugs in de engere betekenis: cannabis, MDMA, XTC, cocaïne, 3-MMC.
Psychofarmaca kunnen op grond van hun effecten worden onderscheiden in stimulerende middelen (cocaïne, amfetaminen (speed), cafeïne en nicotine), verdovende middelen (heroïne, verschillende opiaten, slaapmiddelen, alcohol) en bewustzijnsveranderende stoffen, zoals cannabis, paddo's, LSD en andere 'tripmiddelen'.
Zie de website van het Trimbos instituut, www.drugsinfo.nl