(bouw, grondverzet, mijnbouw)
Klassieke mechanische graafmachine op rupsbanden die werkt met kabels en lieren, tot in de jaren 1970 veel gebruikt in de weg- en waterbouw en in de (mijn)bouw, nu bijna geheel verdrongen door de HGM.
De dragline heeft een vakwerkgiek zoals een hijskraan. Aan een kabel en een juk hangt de halfopen graafbak, die met een tweede kabel door een lier in de richting van de machine wordt getrokken en zich daarbij volschept. De machinist bedient met hendels de (koppelingen van de) liertrommels, waardoor hij relatief los materiaal kan opscheppen en met gebruik van het zwenksysteem elders kan lossen. Door het 'zwaaien' met de bak is het werkbereik relatief groot.
Draglines zijn al in het stoomtijdperk ontwikkeld, ze vergen veel praktijkervaring voor de bediening. Daarnaast zijn de oude types erg lawaaiig, de zitpositie van de operator is niet ideaal en de bediening van de hendels vergt veel inspanning.
Zie ook draglineschot.
