(psychologie, arbeidsgezondheidskunde) (Eng.)
Oververmoeidheid door stress (niet noodzakelijkerwijs werkgebonden!).
Het gevoel 'opgebrand' te zijn (=letterlijke vertaling) en nergens meer energie voor te hebben.
Syndroom van klachten ontstaan door jarenlange fysieke en/of geestelijke roofbouw en stress. Vroeger 'overspannenheid' genoemd, maar die term heeft tegenwoordig een iets andere betekenis.
Burn-out is niet opgenomen in de DSM, waardoor het niet als 'officiële' diagnose geldt en ook geen aanleiding is tot arbeidsongeschiktheid. Dat neemt niet weg dat de meeste mensen die een burn-out hebben ervaren, de verschijnselen direct zeggen te herkennen. Eenmaal 'genezen' van een burn-out weten ze beter waar de grenzen van hun belastbaarheid liggen. Als ze daar niet naar handelen ligt herhaling op de loer.
Stress en burn-out lijken (afhankelijk van de nogal arbitraire definities en 'meetmethoden') in opmars, ook onder scholieren en jonge werknemers. Bespreking is met name bij die groep taboe. Herstel kan maanden tot jaren vergen en het stress-gerelateerde ziekteverzuim kost per jaar meerdere miljarden (bron ArboNed, 2015).