Ook mijn sluitspier houdt het niet langer. Het móet eruit. Ik snap die varkens in Brabant wel, die net als mijn collega-columnist de hele provincie vol ruften zonder zich ook maar een moment af te vragen waar al dat darmgas heen moet, mijn neus even buiten beschouwing latend. Door het gat in de ozonlaag, langs al het ruimtepuin, mee met de file van Elon in de richting van de eerste de beste bruine dwerg met bemestbare planeten? Voor je het weet groeien er alleen nog nitraatdistels en zuurpruimen. Lekker voor bij je brakwatergrondel, die zó vol PFAS zit dat je je anti-aanbakpan wel thuis kunt laten.
Vol in de vangrail
Met poep in je ogen zie je de vangrail niet waar je je glimmende raket vól in parkeert (metafoor van Diederik Samsom, eergisteren). Brussel herinnert ons eraan dat we onze economische drift lichtelijk moeten dimmen. Met van gelukzaligheid gesloten ogen zie je die vangrail ook niet, terwijl onze lifestyle-coach deze selectieve en met behoedzaamheid gedoseerde werkelijkheidsfiltering juist aanbeveelt als de veiligste strategie. Voorlopig krijgen we alleen nog milieuvergunningen voor aardbevingen en oorlogen. De B-B-Boerenoorlog is aanstaande dankzij het democratisch proces.Voorbehoud en bezwaar, opgesteld door de eindredactie (en D. Speetjens):
Veiligheidsconifeer Flip, ken uw plaats! Richt u op de PBM, laat bronbestrijding over aan de werkelijk deskundigen, aan de zieners die hun prioriteiten op orde hebben. Aan de scherpslijpers der waarneming die na een vluchtige blik op de coverfoto van NVVKinfo diréct weten wie blaam treft voor het gebruik van een renovatiesteiger waar een zware bouwsteiger op zijn plaats zou zijn vanwege de extreme belasting der zonnepanelen. Hen die met hun arendsoog het puntje van het vakbekwaamheidsdocument ‘hijsen’ uit de broekzak van de laadkraanwagenchauffeur zien steken, wat immers nodig is voor het plaatsen van de prefab zadeldakdelen. Want zíj zijn de helderen van geest die weten wat er werkelijk toe doet, wat er gewenst is, wat moet en wat nú moet.Wat Flip moet, volgens zijn zielenherders.
En als je al íets moet dan is het poepen (een grote boodschap doen, sorry), zo werd de kleine Flip al voorgehouden toen hij nog in zijn bruin corduroy korte broekje rondstapte, roepende dat hij iets moest of dat een ander iets zou moeten. Flip was dan wel veiligheidsconifeer in wording, maar de autoriteit was nog ver weg. Flip genoot meer dan vijftig jaar geleden van weidse geestelijke perspectieven, waaronder een wereld vol gelukkige mensjes met allemaal eigen autootjes (die natuurlijk konden vliegen) op weg naar andere gelukkige mensjes die nooit last hadden van de overheid, psychosociale arbeidslast of druk op de sluitspier. Dat Utopia, fundament van Flips stabiliteit, worstelt met de externe prikkels uit het heden.Terug naar Flip in het hiernumaals.
India zet het internet uit, want dat zal de militante Sikhs leren. Geen Tiktok meer om vrolijke dansjes te posten met geheime oproepen tot het plaatsen van bommen of het werpen met granaten. Sikh-sympathisanten in Nederlandse overheidsdienst bleven sowieso al verstoken van echt nieuws want hun werkgever had – buitengewoon daadkrachtig – een totaalverbod uitgevaardigd. Nou ja; een aanbeveling daaromtrent doen uitgaan. Met enorm potentieel, als ze het memo dienaangaande tenminste hebben weten samen te vatten tot een tiental pagina’s. Ook het IPCC heeft ontdekt dat hun toch best aardige rapportjes pas worden gelezen als ze zijn samengevat in een sms-bericht. Bovendien is dat vlotjes te deleten.Als een trein
Na mijn half vrijwillig uitrangeren bij Scheurwater & Gortworst (wat ik steeds meer ga zien als platte onteigening van mijn kantoor, mijn bananendoos met AVG-gevoelige notities en mijn zelfrespect) zit ik voornamelijk in het columnistenhok mijn eigen gedachten te herkauwen als een ChatGPT met zichzelf als prompt. Ik schrijf me suf aan memo’s om alles te onthouden wat er nog in mijn bewustzijn bij schijnt te moeten, uiteraard met de hoogste prioriteit. Eindelijk voel ik de vangrail naast de economische snelweg. Sommigen ervaren alleen de gebrekkige beschikbaarheid van zonnepaneelklemmen, laxeertabletten of bedrijfsartsen. Anderen zien reeds de buffer aan het einde van de hogesnelheidslijn. Kopstation Kont aan het einde van het ballastbed, op max baansnelheid met de opdrukloc in je rug.Niet naar Den Bosch vanuit Eindhoven
Das en Boom zag het uiteraard al ruim tevoren aankomen dat hun beschermelingen de spoorveiligheid aan het ondergraven waren, want zij hebben hun waarnemers (‘spionnen’ zou Yvonne Coldeweijer zeggen). Bij Das en boom zijn dat schutkleurige types die, in tevens schutkleurige natuurvezels gehuld, met verrekijkertjes achter dassen aan sluipen. Benedenwinds, want dassen hebben het niet op natuurmensen aan loefzijde, ook niet als zij de statuten van Das en boom eerbiedigen (Ubbergen/Montferland, 14 februari 2013). Dat dassen geen enkel probleem hebben met de kankerverwekkende keien die ProRail onder de spoorstaven stopt blijkt uit de resultaten: elke dag een draadje is een hemdsmouw in het jaar, en elke dag een keitje bouwt een burcht van hier tot daar en een trein naast de spoordijk. Waarbij hier Eindhoven is en daar ’s Hertogenbosch. De supporters van Das en boom hebben het gemeld aan de autoriteiten. Daarna bouwden ze virtuele tribunes rond de webcams om de strijd tussen de graafmachines van ProRail en hun idolen te kunnen volgen. De strijd kan nog even duren, zo melden de partijen.Opschieten Flip!
Wat nou opschieten? Zit onze eindredactie mij nu ook al te prompten? Weten jullie hoe breekbaar het bestaan is van eind- en hoofdredacties? Nou dan. Ga zo door en ik werp mij op als klokkenluider betreffende de nog steeds groeiende misstanden in het columnistenhok. Soest heeft blijkbaar nog niet genoeg poepjes geroken. Ik ben nog lang niet klaar. Niet als mens en niet als columnist/veiligheidsconifeer. Sinds ik op mijn plek in de wachtrij voor de STAP-subsidie al voor de zoveelste keer werd ingehaald door het pijlsnel kelderend budget acht ik mij kansloos waar het de verbetering van mijn arbeidspositie betreft. Scheurwater betaalt niets meer. Vorige week de combi-opleiding tot levenseindecoach en vertrouwenspersoon van 999 euri all-in gemist, net terwijl de vacatures mij om de oren vliegen. Vorig jaar ben ik op dezelfde manier géén coördinator voetbalgeweld en geen orthomoleculair chakratherapeut geworden. Gemiste kansen! Dat gaat naar Den Bosch toe, zoete lieve Gerritje. Jaja, maar niet vanuit hier, want daar steekt de das een stokje voor. En anders is het de vangrail wel, of de eindbuffer.