Braadworst? Zei u nou braadworst? O; Rááphorst. Sorry. Van de Arbeidsinspectie. Voor een bezoekafspraak vanmiddag. U belt erg laat, moet ik zeggen. Ja, ik dacht al, wat een naam voor een inspecteur. U had beter slager kunnen worden, maar dat zult u wel vaker hebben gehoord. Nogmaals sorry hoor; ik versta de mensen wel vaker verkeerd, maar met al dat geraaskal van tegenwoordig maakt dat toch niks uit. En u werd doorverbonden door onze telefonist, die de laatste tijd zijn gebit liever op een schoteltje legt dan dat hij met de mond vol tanden zit. Ik vind dat geen pas hebben en het is ook wat minder hygiënisch, maar er is niet meer aan personeel te komen, dus we moeten het er maar mee doen. De vorige was niet te handhaven vanwege een darmprobleem.
’s Zomers kun je dan nog een raam openzetten, maar nu de temperaturen dalen is dat geen pretje. U zult dat soort probleempjes wel vaker aantreffen tijdens uw speurtochten, maar nogmaals, sorry voor die naam. Het is hier ook zo’n pleurisherrie. En dan hebben we ook de mondkapjes weer terug, waardoor ik helemaal niet meer kan verstaan wat ze zeggen, dus ik moet maar raden wat ze ermee zouden bedoelen. Dat is normaal al een hele toer, want behalve dat ze hier de hele dag een beetje binnensmonds lopen te mompelen spreken ze ook een soort Noord-Nedersaksisch waar ik mij mijn hele carrière al te pletter aan erger. As dou’t drok has konst dou nait luustern. Wat dan betekent dat ik na moet vragen wat mijn gesprekspartner iegenliek bedoelt. Maar als ze niet met goorbescherming op lopen dan hebben ze van die draadloze toeterdingen in hun goorgangen, en daar zie je ook niet aan hoe hard ze staan. Communicatie via de stem is iets van vroeger. Als ik nu iemand wil bereiken moet ik een appje sturen. Ik leef hier op een soort gesloten afdeling waar ik niemand begrijp en waar dat ook helemaal niet meer uitmaakt, want iedereen rotzooit maar wat voor zich uit. Bent u daar nog? O, gelukkig. Maar waar had ik het over? O ja, het personeel. In elk geval heeft u daar geen last van. U heeft nog tijd om een beetje rond te bellen. Geen productiequota die gehaald moeten worden, geen Scheurwater die in uw nek staat te hijgen, prima salaris en waarschijnlijk ook nog een kerstpakket en een gegarandeerd pensioen. Ik wil best ruilen. Vroeger zette Scheurwater nog wel eens een advertentie in de krant. Daar ben ik ooit slachtoffer van geworden. Vóór uw tijd, dat zeker. ‘Gezocht leerling bankwerker’. Als je wist dat een bankwerker niet bij een bank werkte en ook niet op een bank zát was je hier welkom om de rest van de bankwerkerskennis onder de knie te krijgen. En dan bleef je de rest van je leven bij dezelfde werkgever. Zoals Knijtijzer, die ergens rond 1965 op zijn veertiende in dienst trad. Treurig verhaal. Toen ik hier kwam werken had de Knijt zich al opgewerkt tot
chef ‘d equipe van de technici. De blauwe brigade. Nee, niet de blauwe knoop, want de flessen drank stonden gewoon naast de peut en de wasbenzine. Zonder etiket natuurlijk. Ik bedoel de mannen in hun blauwe overall, waar ik ooit bij mocht horen. De mannen met de zwarte handen. U kent ze vast wel, al heet u dan Braadworst. Of Raaphorst, sorry. U zult wel denken, wat ouwehoert die man veel. Dat komt door de corona. Ik spreek soms hele dagen niemand meer, want ik hoor bij de mensen die heel goed gemist kunnen worden. Als kiespijn. Eigenlijk net als u, zo bedenk ik me net. Maar ik wil u natuurlijk niet voor de schenen schoppen, haha. Bij Ons Bedrijf, erkend leerbedrijf, zoeken we geen bankwerkers meer. En geen leerjongens. Die natuurlijk moeten weten dat de leerjongen geen in leer gehuld speelkameraadje is van Schele Simon met de losse handjes. Die betrapte ik laatst nog op stukken minder dan anderhalve meter van Mo, in de kleedkamer. Niets aan de hand, zo zei Simon nog. Nou ja, ik ben wel wat gewend op dat gebied, ook al kan ik daar vanuit mijn rol als vertrouwenspersoon niet alles over uit de doeken doen.
Ook dat begrijpt u wel, al heet u dan Braadworst. Bent u er nog? Ja, ik krijg een beetje haast namelijk, want ik sta voor de deur bij snackpaleis annex zalencentrum De Harige Boomstam. En met die leerjongens hebben we nauwelijks meer te maken, vooral omdat ze verdampt zijn. Opleiden doen we nergens meer in dit land, zo lijkt het. De technische scholen geven al anderhalf jaar les via het internet en volgens mijn maakt het ze ook helemaal niet meer uit of er wordt opgelet of niet. De op de harde wereld voorbereide leerling-bankwerker leert tegenwoordig vooral hoe hij omgaat met Zoom en met zijn computertje. Zo’n jong schrikt zich dood als hij hier een keer een echte kantenbank ziet of een gewone afkortzaag. Geen wonder dat de vingers ons om de oren vliegen. Maar ja, ook met dat bijltje zult u wel hebben gehakt, nietwaar? Als Braadworst van de Arbeidsinspectie. Maar ik moet me eigenlijk gaan voorbereiden op ons veiligheidsoverleg binnen. Ze zitten al te trappelen in Burlend hert. Zo heet de zaal, dan weet u dat ook meteen. Dan moet mijn telefoon uit en bovendien moet ik nog een woordje spreken. Als u daar nog iets van wilt meekrijgen dan zult u zich moeten haasten. We hebben bijna ons hele wagenpark in het bos staan, dus u kunt parkeren aan het Boerenverdriet en de rest gaan lopen. Een stief kwartiertje als u een beetje doorstapt met uw S3’s. Dat veiligheidsoverleg doen we expres buiten de deur, want vanwege corona staat het bij Scheurwater en Gortworst tjokvol en kunnen we ons kont niet meer keren in die viruskwekerij. Het is maar goed dat de anderhalve meter wat in het slop geraakt is, want dat zou écht niet meer passen. Maar volgens uw collega was dat slechts een advies dat we naar beste kunnen moesten implementeren. Die mierenhoop is ons beste kunnen, willen we tenminste nog íets presteren. Ik heb de indruk dat iedereen al ziek, zwak of misselijk is of is geweest en dat is ook een vorm van preventie. Ik mag het niet inventariseren, maar ik vermoed dat we bij Scheurwater en Gortworst de felbegeerde groepsimmuniteit al lang hebben bereikt. En dat met slechts één sterfgeval, onze Knijt, die nu voor eeuwig veilig onder de grond ligt. Naast Scheurwater senior en vlakbij Lammechien, maar dat had niks te maken met ons coronabeleid. Lammie kwam hier alleen nog langs om Diesel-Tinus zijn lunch te brengen en om koffie te leuten. Pré-corona. Met schoonmaken was ze al jaren klaar, zelfs vóór haar pensioen, en dat is inmiddels ook wel te zien aan onze opstallen. Dus als u met uw telefoontje aanstuurt op een inspectiebezoek dan is het misschien handiger dat u aanschuift bij de Harige Boomstam. Bruis, de kastelein, kijkt niet op een braadworst meer of minder, haha. Nee zonder gekheid; ik moet wel even checken wat het deurbeleid is en of u er nog verantwoord bij kunt. Iedereen moet een vaste zitplaats, dus wij nemen klapstoelen mee. Die staan toch al in onze bedrijfsvoertuigen, ook al is Scheurwater daar geen fan van. Wat consumpties betreft gelden er in elk geval geen beperkingen. De Harige Boomstam serveert van alles, als het maar niet macrobiotisch, biologisch of veganistisch hoeft te zijn, ook al willen ze er voor de gelegenheid best een keurmerk aan hangen. O ja, en 3G hoeft niet van Bruis.
Hij heeft wel een scanner voor QR-codes maar die doet het ook als je er een doos rutielelektroden onder houdt, zo hadden onze lassers al ontdekt. Moderne techniek mag in ons dorp geen belemmering gaan vormen, want dan zijn we er snel klaar mee. Bruis is ook het soort mens dat zich niets laat opdringen. Joviale kerel, vooral als de kruk van de tapkraan in de horizontaalstand staat zal ik maar zeggen. En dat is nooit zo’n probleem als de lasserij langskomt. Maar een kleine waarschuwing is wel op zijn plaats, want als de overheid zich gaat bemoeien met de bedrijfsvoering van de Harige Boomstam dan kan het wel eens misgaan. Uw collega van de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit schijnt al eens een niet zo fijne omelet te hebben genoten. Tussen de champignons zit dan eensklaps een snippertje knol-amaniet. Kan zomaar gebeuren. In het Koeschuddersveldsebos struikel je er tegenwoordig over, vooral aan de kant van het Boerenverdriet, dus zet het mondkapje maar vast op. En pas op voor de zwijnen want die zoeken momenteel erg fanatiek naar eikels. Waar ik niets mee bedoel natuurlijk. Na het snackluik twee keer links en dan hoort u vanzelf de trekzak van Tinus, want die doet de toolbox; deze keer over gehoorbescherming. Net als vorige maand, maar toen kwam er niemand en deed Zoom het niet wegens een internetstoring. Het blijft schipperen. Maar ik zie u zo wel als u de Harige Boomstam hebt gevonden, want nu gaat de telefoon echt uit. U heeft me al langer van mijn werk gehouden dan nodig, meneer Braadworst. Dàahag!