(straling, hoogfrequenttechniek)
Uitsteeksel of appendage bedoeld voor het uitstralen of ontvangen van elektromagnetische wisselvelden ofwel 'radiogolven'.
Een zendantenne zet een elektrische stroom om in een elektromagnetisch veld en een ontvangstantenne doet het omgekeerde. Een 'passieve' antenne (zonder in- of aangebouwde elektronische versterker) kan het allebei, zelfs tegelijk, bij zogenaamde duplex-verbindingen.
Antennes zijn er in zeer veel uitvoeringsvormen, vaak gemaakt voor specifieke frequenties en met bundelende (versterkende) eigenschappen in bedoelde richtingen. Zendantennes creëren EM-velden die bij hoge veldsterkten schadelijk kunnen zijn voor mensen, vooral doordat weefsels worden opgewarmd, (zoals in een magnetron-oven). Dat is de reden dat ze bij werk aan antennemasten (gsm/4G/5G) moeten worden uitgeschakeld of dat er andere maatregelen worden genomen om blootstelling te beperken, zoals het plaatsen van een afzetting voor een sterk bundelende satelliet-zendschotel.
Elke geleider waar een elektrische stroom doorheen loopt, zal een elektromagnetisch veld veroorzaken. Hij werkt 'als antenne'. Dat geldt dus ook voor kabels van lasapparaten, die voor het gebruyiksgemak 'over de schouder' worden gedragen. Laswisselstromen zijn hoog, maar de frequentie is laag, waardoor de blootstelling meestal binnen toegelaten grenzen blijft. Kabels die storende of gezondheidsgevaarlijke velden kunnen worden afgeschermd. Ze worden dan voorzien van een gevlochten koperen mantel die aan één of aan beide zijden wordt geaard.
Zie ook elektro-smog en veld.